เมื่อออกเดินทางในการทำอาสนะ

เมื่อเราทำอาสนะใดอาสนะหนึ่ง
แล้วเกิดความรู้สึกตึงฝืนจนรู้สึกเครียดหรือเจ็บทรมาน
จนความคิดของเราวนเวียนอยู่แค่การเจ็บนี้ไปตลอดในท่านั้น
แสดงว่าเรายังไม่พร้อมสำหรับอาสนะนี้นะครับ

ตามตำรามีข้อความนึงในตำราแม่บทได้กล่าวไว้ว่า
การทำอาสนะนั้น จะต้องทำด้วยความ เสถียร และ มีความสุข

ซึ่งผู้ฝึกจะต้องหาสภาวะเหล่านี้ให้ได้อยู่เสมอ
โดยหลักการแบบนี้ไม่ใช่เกิดขึ้นในท่าที่ง่าย ๆ เท่านั้น
แต่ต้องเกิดขึ้นในทุกอาสนะที่อาจจะ Challenge เราด้วย

แน่นอนว่า เราคงจะเจอสภาวะนี้ทันทีเลยไม่ได้ในการฝึกช่วงแรก ๆ
แต่นี่หละ โยคะถึงเรียกว่าการฝึกฝน เราจะต้องฝึกซ้ำฝึกต่อเนื่อง
เข้าใจในท่านั้น ๆ ให้มาก เพื่อให้เราได้เข้าถึงความรู้สึกตามตำรากล่าวไว้

แล้วเมื่อเราได้สภาวะที่เบา เสถียร มีความสุขแล้วเราจะได้อะไร
เพราะเมื่อเราทำแบบฝืน ๆ เจ็บ ๆ ทรมานเราก็ได้ผลลัพธ์ที่ตอบสนองใจเราเช่นกันอยู่แล้ว

ตามตำราก็ได้ว่าไว้อีกว่า เมื่อ กายเรานิ่ง มั่นคง ในอาสนะดีแล้ว
เราจะต้องนำกายที่นิ่ง ๆ นี้ ไปเฝ้าดูสิ่งที่ละเอียดอ่อนขึ้นภายในตัวของเรา

แน่นอนว่า ถ้าเรายังทำให้ร่างกายข้างนอกอยู่ในสภาวะที่เบา ๆ ไม่ได้
เราก็จะมีโอากสยากที่เราจะเข้าถึงอะไรที่ปราณีตกว่านั้น

แนะนำค่อย ๆ ฝึกจากอาสนะอื่น ๆ ที่ง่ายกว่าก่อน
หรือที่ได้ประโยชน์คล้ายคลึงกันก่อน
หมั่นหาความรู้ การทำท่าต่าง ๆ โดยสอบถามครูผู้รู้ หาข้อมูลโยคะ สังเกตุตนเอง ควบคู่ไปนะ

สิ่งสำคัญของการฝึกก็คือ
เราต้องการให้การฝึกค่อยเป็นค่อยไป
ให้ทุกอาสนะมีความตื่นตัว มั่นคง
จนพบความสบายมากขึ้นในทุกอาสนะ